Nothing

Notes on life :

1. Clean up (wash your clothes, clean your house :-]) something once in a while.
2. Don't skip breakfast.
3. Smile.
4. A dialogue from Rescue Dawn, as quoted by a friend : "Empty what is full. Fill what is empty. Scratch only where it itches." I don't know what it means!

Sathyan Anthikkad

The message of any Sathyan Anthikkad movie is simple – “Love your life”. And, all of his movies convey this message through down to earth characters. His movies don’t have larger than life heroes. They all lead normal lives. They worry about small things in life. They feel happy for small things in life. They dream about big and small things in life. They cry, they laugh, and they fight – all for small things in life.

Nobody else would have explored relations the way Sathyan Anthikkad did in his movies. He builds the characters, and the relation between them through mundane things. They don’t need something spectacular to connect with each other. They don’t need a cruel villain to discover the depth of their relationships. He uses normal incidents like an old lady bringing idiyappam (which she had prepared the previous night, sitting awake whole night) to her friend to establish the relations. He builds on the same incident, and brings in the hygiene conscious daughter-in-law who throws away the idiyappam. This makes the simple old lady look silly in front of the sophisticated members of high-society. She leaves the place, weeping bitterly. If this doesn’t make you cry, probably you have had high doses of Bollywood movies, and maybe nothing makes you cry anymore.

His male protagonists are not all-knowing. They have their own complexes. More often than not they are silly and dumb. And they are practical and worldly. More importantly, they love their lives. The brilliance of Satyan Anthikkad is in establishing the relationship between the characters. In “Veendum chila veettu karyangal”, the male protagonist is a son of a rich father. He is mad about acting. On the other hand, the female protagonist is the only bread-earner of her family. She acts in one of the dramas in which our male protagonist plays the hero. He starts admiring her and eventually falls in love with her. If not for the background of our hero, who has always had his father’s support, it would be unnatural and filmy for a rich guy falling in love with a poor girl. This is where Sathyan’s brilliance shows; he gives us all the details which tell us that the hero has always lived under his father’s protection, and had never faced the real world.

Sathyan’s formula for a successful movie is as simple as his films are. First, make sure that there is something catchy about the movie promos that bring people to the theatres. Second, make sure that the movie has a strong story. If the story is strong enough, more people will come in. This, he said in an interview. In the same interview, he talked a lot about the festivals, food, and other simple things in life. So that is where the characters have got their simplicity from!

One problem I have noticed in Sathyan’s films is that he messes things up in the climax. He tries to make the story more convincing, failing to maintain the balance. One such example is “Yathrakkarude shraddhekku”. Sathyan is a keen observer of people. This shows in the way his characters behave, the way they talk and in the way they interact with other characters.

He makes sure that you never miss the irony or the humour in a situation. The dialogues are catchy and to the point. However, when it comes to wrapping things up by saying, “So the moral of the story is…” Satyan seems to be in confusion. He fumbles a bit. However, such is the charm of a Sathyan movie that you forget this; only the good things about the movie stay in your memory.

Watch a Sathyan movie. Say cheers to small things in life.

ಹುಡುಕಾಟ

ಬದುಕಿನ ನಿರರ್ಥಕತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಏನಾದರೂ ಬರೆಯಬೇಕು ಅನ್ನಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಮನುಷ್ಯ, ಮನುಷ್ಯನೆಂದು ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಯೋಗ್ಯತೆ ಬಂದ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಬದುಕಿಗೆ ಏನಾದರೂ ಅರ್ಥವಿದ್ದೀತು ಎಂದು ಹುಡುಕುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾನೆ. ಇನ್ನೂ ಆ ಹುಡುಕಾಟ ಮುಂದುವರಿದಿದೆ. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಏನೋ ಅರ್ಥವಿದೆ, ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ "ಯುರೇಕ" ಎನ್ನುವ ಕ್ಷಣವೊಂದು ಬರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದೇ ಎಲ್ಲರ ಆಸೆ. ಎಲ್ಲ ಕಥೆ, ಕವನ, ಸಿದ್ಧಾಂತ, ಕೊನೆಗೆ ನಮ್ಮ ಸಿನಿಮಾಗಳು ಕೂಡ ಇದೇ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಪೋಷಿಸುತ್ತದೆ. ನಾನು ಏನನ್ನೋ ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಸಂಪಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಈ ಎಲ್ಲದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ತಿಳಿದೇ ತೀರುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಧೈರ್ಯವೇ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನ ಜೀವನ ದ್ರವ್ಯವಾಗಿದೆ. ಆ ನಂಬಿಕೆಯೊಂದೇ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಬದುಕನ್ನು ಸಹ್ಯವಾಗಿಸಿದೆ ಎನ್ನಬಹುದು.

ಆದರೆ "At the end, it makes sense" , ಎಂಬ ಆಸೆ ಎಷ್ಟು ಸತ್ಯ? ನಾವು ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಬದುಕಿಗೆ ಅದರಾಚೆಗೂ ಏನೋ ಅರ್ಥವಿದೆ ಎನ್ನುವ ಹುಡುಕಾಟಕ್ಕೆ ಕೊನೆಯಿದೆಯೇ? ಅಥವಾ ಆ ಹುಡುಕಾಟಕ್ಕೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅರ್ಥವಿದೆಯೇ? ಬಹುಷಃ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಅರ್ಥವಿದೆ, ನಮ್ಮ ಮಾತು - ನಡವಳಿಕೆಗೆಲ್ಲ ಅರ್ಥವಿರಬೇಕು, ಬದುಕಿಗೊಂದು ಗುರಿಯಿರಬೇಕು ಎಂದೆಲ್ಲ ಹಿರಿಯರು ನಮ್ಮ ಸಣ್ಣಂದಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಈ ನಂಬಿಕೆಗೆ ಕಾರಣವಿರಬಹುದು. ಬದುಕಿಗೆ "ಇದು ಇಷ್ಟೇ" ಎಂದು ಹೇಳುವಂಥ ಅರ್ಥವಿದ್ದರೆ, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲರೂ ಬದುಕಬೇಕಾದ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ , ಬಹುಷಃ ಅರ್ಥ ಗೊತ್ತಾದ ನಂತರ ಮನುಕುಲದ ಅವಶ್ಯಕತೆಯೂ ಇಲ್ಲ!

ನಾನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಮಸ್ಯೆ, ಬವಣೆ ಎಲ್ಲ ಕ್ಷಣಿಕ, ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ್ದು, ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಸತ್ಯದ ಬೆಳಕು ಪ್ರಕಾಶಿಸುತ್ತದೆ - ಎಂಬುದು ಶುದ್ಧ ಪಲಾಯನವಾದ. ಬದುಕು ಇರುವುದೇ ಇಂಥ ನಿರರ್ಥಕ ಇಂದಿನಲ್ಲಿ, ಈ ಕ್ಷಣವೊಂದೇ ಸತ್ಯ. ನಾಳೆ ಬೆಳಕಾಗುತ್ತದೆ, ಸತ್ಯ ದರ್ಶನವಾಗುತ್ತದೆ, ನನ್ನನ್ನು ನಾನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ, ಅರ್ಥದ ಬೀಗ ಒಡೆಯುತ್ತೇನೆ ಎಂಬುದೆಲ್ಲ ಭ್ರಮೆ.
ಬದುಕೆಂಬುದು ಈ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಷ್ಟೇ ಇದೆ. ನಾಳೆ ಬದುಕುತ್ತೇನೆ, ಅರ್ಥ ತಿಳಿದ ನಂತರ ಎಂದುಕೊಂಡರೆ ಬದುಕೆಲ್ಲ ಬರಿಯ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಲ್ಲೇ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇಡಿಯ ಬದುಕನ್ನು ಒಂದು "temporary" ಭಾವದಲ್ಲಿ ಕಳೆಯಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಬದುಕಿನ ಸ್ವಚ್ಛ ಸಂತೋಷವಿರುವುದು ಅದರ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಸುಖಗಳಲ್ಲಿ. ನಿನ್ನೆ-ನಾಳೆ , ನಾನು-ಅವನೆಂಬ, ನನ್ನದು-ಪರರದ್ದು ಎಂಬ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ, ಇದ್ದದ್ದನ್ನು ಇದ್ದಂತೆ ನೋಡುವ ಶುದ್ಧ ದೃಷ್ಟಿ ಇದ್ದರೆ, ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ , silly ಎನ್ನಬಹುದಾದ ವಿಷಯಗಳೂ ಸಂತೋಷ ಕೊಡುತ್ತವೆ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸ್ವಂತ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೊರಟರೆ ಕೊನೆಗೆ ಉಳಿಯುವುದು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಅನಾಥ ಭಾವ, ಖಾಲಿತನ. ಸ್ವಂತವಾದ ಮೇಲೂ ಸ್ವಾರ್ಥ, ಅಪನಂಬಿಕೆ ಬದುಕನ್ನು ಅಸಹ್ಯವಾಗಿಸುತ್ತವೆ.

-- ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಒಂದು ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿಡಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ! ಮತ್ತೆ ನಿರರ್ಥಕತೆಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಥ ಹುಡುಕುವ ನನ್ನ ಅಸೆ - ಎಂದು ನಗು ಬರುತ್ತದೆ.

Some snaps from my cell phone..

A dust-bin in the rest - room.

An ATM watchman

Medicines for putting on weight!

"Spicel" akki roTTi 

.

Inside a "BMTC Suvarna" bus

.

A staircase.

Whole world is after "solutions"!

This person looked weird.

Chee kaLLi

nimmanello noDiddinallaa?

This looked interesting :)

Auto suggestion

Believe a snake, but not a girl :)

PreethsoNa baa..

This is the best one :
See - 4 Select - 3 Love - 2 Marry - 1

"Preethisuva munna

Yochise chinna"

huDugiyarige nage

huDugarige hoge..!

haaroo hakkige alankaara..

preethso huDgige dura(h)ankaara

(Don't ask me what the connection is!)

Nothing

Say you are happy about something. You are just happy. You need not verbally describe it. You particularly don't want to. You just stay with your feeling.

Now introduce time into this : You start thinking if you were happier yesterday. You start worrying if you would remain happy tomorrow. You also worry if the thing that is keeping you happy today will remain with you tomorrow. These thoughts take you away from the present. You are no more happy.

-- I finished two books on thoughts of J.Krishna Murthy. What I have tried to explain above is one of his thoughts. He says that all ideals and theories increase the conflicts in human mind. He suggests to stay with "what is", than thinking about "what could be".

Nothing

The problem with human mind is that it cannot live without a problem. It is so because it is conditioned to solve problems. When it doesn't find any problem to solve, it creates problems out of simple facts. Simple facts like, say "I don't have anything to do today." Now, how can that happen? When the whole world is chasing dreams and ambitions 24X7, how can I have nothing to do?! Probably I don't have any ambitions in life. Maybe my concepts about life are wrong and maybe I am a misfit. - Thus mind creates a problem out of nothing.

Not listening to the mind doesn't work because not listening to it creates a chain of questions ; "How can I ask my mind to be quiet?", "Am I a hypocrite?", "Am I afraid of questions!?"
These questions create more problems. So, not listening doesn't work.

Reacting to these thoughts work for a while. When you see that you don't have anything to do, you fill your day with activity. You meet your friends or you go shopping and buy things you "desperately" needed. Shopping by itself requires thinking and decision making and so the mind is happy that it has problems to solve.

After a while, your mind sees that your behaviour follows a pattern. It sees that you have started buying things you will never need. It sees that you have started spending more than you earn! You get questions like, "Am I an irresponsible idiot?!". Again, the mind has created a problem to solve.

The problem is that the mind never sees that the ability to solve problems has become the very problem. It can never solve this problem because it cannot get rid of itself. All it can do is make some people (who have nothing to do) write about it.

ಯಾತನೆಗೆ ಮುಗುಳ್ನಗು ಬರಲು...

"ಗಾಳಿಪಟ" ಸಿನೆಮಾದಲ್ಲಿ "ಒಂದೇ ಸಮನೆ ನಿಟ್ಟುಸಿರು" ಎಂದು ತೊಡಗುವ ಒಂದು ಹಾಡಿದೆ. ಒಂದು ರೀತಿಯ ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರತಿಮೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಈ ಹಾಡು ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ "ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು, "ಕನಸಿನ ಬಣ್ಣ", "ಅಮೃತ", "ಹೊಂಗನಸು" ಮುಂತಾದ ಶಬ್ದಗಳು ಉತ್ಸಾಹ, ಪ್ರೇಮ, ಸಂತೋಷ ಮುಂತಾದ ಭಾವಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಲು ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಈ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಇದೆ ಪದಗಳನ್ನುಪಯೋಗಿಸಿ ದುಃಖ, ವಿರಹಗಳನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ.
"ಕರಗುತಿದೆ ಕನಸಿನ ಬಣ್ಣ", "ಮನದ ಕಾರ್ಮುಗಿಲಿನ ತುದಿಗೆ ಮಳೆಬಿಲ್ಲಿನಂತೆ ನೋವು", "ಜೀವ ಕಳೆವ ಅಮೃತ", "ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಸೋ ಖಾಯಿಲೆ", "ಮುಳ್ಳಿನ ಹಾಸಿಗೆ", "ಯಾತನೆಗೆ ಮುಗುಳ್ನಗೆ", "ನಗುತಲಿದೆ ಮಡಿದ ಕವನ" - ಇಂಥ ವಿಚಿತ್ರ ಪದ ಪ್ರಯೋಗದಿಂದ ಒಂದು ರೀತಿಯ ವಿಚಿತ್ರ ಭಾವ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದಾರೆ ಕವಿ. ಈ ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರತಿಮೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಈ ಹಾಡು ಕುತೂಹಲ ಮೂಡಿಸುತ್ತದೆ.

ಹಾಡಿನ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, "ನಾಲ್ಕು ಪದದ ಗೀತೆಯಲಿ ಮಿಡಿತಗಳ ಬಣ್ಣಿಸಬಹುದೆ? ಮೂರು ಸ್ವರದ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹೃದಯವನು ಹರಿ ಬಿಡಬಹುದೇ?" ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯಿದೆ. ಇದು ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕವಿಯ "ಸೆಲ್ಫ್ ಡೌಟ್" ಎಂದನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗಿಯು ನೋವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದೇನೋ ಅಥವಾ ವ್ಯರ್ಥ ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದೇನೋ - ಎಂಬ ಕವಿಯ ಸಂದೇಹ ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಇದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳುಗನಲ್ಲಿ ಮೂರು ಭಾವಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಬಹುದು :
೧. ಸಾಧ್ಯವಿದೆಯೇ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ.
೨. ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂಬ ನಿರ್ಧಾರ.
೩. ಸಾಧ್ಯವಿರಬಹುದು ಎಂಬ ಭಾವ.

ಮೇಲಿನ ಮೂರೂ ಭಾವಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡಿ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ.
ಒಂದು ಸಾಧಾರಣ ವಿರಹ ಗೀತೆಗೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಭಾವ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಇದೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ!

ಸಿಟ್ಟು

ತುಂಬ ಹಿಂದೆ ಬಿ.ಎಂ.ಟಿ.ಸಿ ಯಲ್ಲಿ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಒಮ್ಮೆ, ಯಾವುದೋ ಸ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಪ್ರಯಾಣಿಕ ಬಾಗಿಲಿನ ಪಕ್ಕ ನಿಂತು ಹತ್ತುವವರಿಗೆ ಕಿರಿಕಿರಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಯುವಕನಿಗೆ, "ಡೋರ್ ಪಕ್ಕ ಯಾಕೆ ನಿಲ್ತೀರ? ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಸಾಯಲಿಕ್ಕೆ ಏನು ನಿಮಗೆ?", ಎಂದು ಬಯ್ದ. ಯುವಕನಿಗೆ ಸಿಟ್ಟು ನೆತ್ತಿಗೇರಿತು, "ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸಾಯೋ ಮಾತು ಯಾಕೆ ಆಡ್ತೀರ?", ಎಂದು ಅವನು ಕಿರುಚಿದ. ಇದು ಇನ್ನೂ ಜೋರಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮುಂದಿನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಕನೊಬ್ಬ, "ಇಕೊಳ್ಳಿ, ಇಲ್ಲಿ ಬನ್ನಿ, ಕೂರಿ", ಎಂದು ಈಗ ತಾನೇ ಬಸ್ಸು ಹತ್ತಿದವನಿಗೆ ತನ್ನ ಪಕ್ಕ ಸೀಟು ತೋರಿಸಿ, "ನೀವು ಕಿರುಚಿದರೆ ನಿಮಗೆ ಮಾತ್ರ, ನಮಗೆ ಏನೂ ಆಗೋಲ್ಲ.", ಎಂದ. ಇವನು ಏನೋ ಸಮಜಾಯಿಷಿ ಹೇಳ ಹೊರಟವನಿಗೆ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಕ, "ಎಲ್ಲಿಯವರು ನೀವು? ಕನ್ನಡ ಅಲ್ವ? ಮತ್ತೆ, ಕನ್ನಡದವರಾಗಿ ನೀವು ಹೀಗೆ ಮಾಡುವುದ?", ಎಂದು ಬುದ್ಧಿ ಮಾತು ಹೇಳಿದ.
ವ್ಯರ್ಥ ಜಗಳವಾಡುತ್ತಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಬ್ಬರು ಈ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಕನ ಪ್ರವೇಶದಿಂದ ಶಾಂತವಾದರು. ಕದನ ನಿಂತಿತು.

ಇವತ್ತು ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಆಟೋ ರಿಕ್ಷ ಚಾಲಕ ಮತ್ತೊಬ್ಬನೊಂದಿಗೆ ಜೋರು ಜೋರಾಗಿ ಕಿರುಚಾಡುತ್ತಿದ್ದ. "ಲೋಫಾರ್", "ಎಲ.ಕೆ.ಬಿ." ಎಂದೆಲ್ಲ ಮಾತು ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಇವರ ಹಿಂದೆ ಉದ್ದಕ್ಕೆ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಸ್ಥಗಿತಗೊಂಡಿತ್ತು. ಯಾರೂ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಇಬ್ಬರೂ ಮುಷ್ಟಿ ಬಿಗಿದುಕೊಂಡು ಕೂದಲೆಳೆಯ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ನಿಂತುಕೊಂಡು ಕಿರುಚಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ತಮ್ಮ ಪೌರುಷವೆಲ್ಲ ಇಷ್ಟಕ್ಕೇ, ಹೊಡೆಯುವ ಧೈರ್ಯ ತಮಗಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿದ್ದಂತಿತ್ತು! "ಹೊಡೆದೇ ಬಿಡ್ತೀನಿ ನೋಡು!", ಎಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಪರಸ್ಪರ ಬೆದರಿಕೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು!

ಇಂಥ ಸಿಟ್ಟು ನಿಜಕ್ಕೂ ಮುಂದಿರುವವರ ಮೇಲಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೇ ಇರುವ ಸಿಟ್ಟು ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೊರ ಬರುತ್ತದೇನೋ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಕೂಡಿಟ್ಟ frustration ಈ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಹೊರ ಬರುತ್ತದೆ. ಸಮಾಜದ ಬಗ್ಗೆ, ನಮ್ಮ ಹಣೆಬರಹದ ಬಗ್ಗೆ, ಬದಲಾಗದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ, ಹದಗೆಟ್ಟ ಸಂಬಂಧಗಳ ಬಗ್ಗೆ, ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆಯಲಿಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲದ ವೇಷ ಕಟ್ಟಿ ಆತ್ಮ ಮಾರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಒಳಗೇ ಇರುವ ಸಿಟ್ಟು, ಜಿಗುಪ್ಸೆ, ಹೇಸಿಗೆಗಳು ಒಂದು ಹೊರ ದಾರಿ ಸಿಕ್ಕಿದ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಗೇ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆಯೋ ಏನೋ! ಎಲ್ಲೋ ತೋರಿಸಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಪ್ರತಿರೋಧ ರಸ್ತೆ ಮಧ್ಯೆಯ ಕಿತ್ತಾಟದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಖರ್ಚಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲೋ ಎತ್ತಬೇಕಾಗಿದ್ದ ದನಿ ಇಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ವ್ಯರ್ಥ ಜಗಳದಲ್ಲಿ ಹಾಳಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂಥ ಸಿಟ್ಟನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸರಿಯಾದ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದರೆ ಬಹುಷಃ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪ್ರಯೋಜನವಾಗುತ್ತದೋ ಏನೋ?!

Sid updated...

Sid found a new job. He is famous for his whacky answers here.
The other day, he and his manager were in the rest room.

Manager : So, how is it going?
Sid : Everything fine. I drink a lot of water. You want to check? See... a bit more yellow today, probably due to heat.

The manager has stopped speaking to Sid since then.

He was asked to prepare a root cause analysis document for some defects. This is what he prepared :

Defect No : 36743666

Defect description : Employer Name appearing in place of Father's name in the system.

Root cause : The developer who coded this bit has been working in the same organization since the day he learned to utter the word "amma.." and was not clear about the difference between a Father and an Employer.

Steps to prevent error in future : All employees having experience of 3+ years to be kicked out of the organization immediately.

Defect No ; 36743667

Defect Description : Getting the following absurd messages on every click of "Send to PADM":"Yes""Yes again""Haha… I am great""In first loop""Getting out""Innnnnnnnnnnnnnn"

Root Cause : Debug messages added by the developer were not removed while deploying the solution to production. This is a manual mistake.

Steps to prevent the error in future : the QA team to come up with standardised comments which don't look absurd, so that even if these messages appear in production environment, the users think that these are normal messages showing the progress of action. Additionally, developer to stop being a man and to undergo a gender change operation next weekend.

Defect No : 36743669

Defect Description : Whenever a reinstatement request is made, which should reinforce the policy, the insured gets 3 Kgs of Birla Super cement via courier.}

Root Cause : Developer lost the hard copy of the BRD. (He didn't ask for a duplicate copy. Instead, he imagined the requirements. Should agree that he has quite good imagination, he thought reinstatement had something to do with reinforced cement concrete, RCC. What is this guy doing in IT?!) However, on investigation, it was found that the BRD was eaten by the SAMSUNG Optical Wheel Mouse.

Steps to prevent error in future : Bug in the SAMSUNG mouse reported to SAMSUNG service department. However, till the time they fix the bug by teaching the mouse to stop eating paper, developers to make sure that all important documents are kept away from the mouse. It has been observed that developers have been using paper as mouse pads (after the actual mouse pads were sold to J.C. road second hand shops - aftermath of recession). This is not advisable, as it has been reported that this is how the mouse in question got the taste of paper.

Nothing

Nothing

ಹೊಡಿ ಮಗ!

ಕೆಲವು ಹೊಸ ಕನ್ನಡ ಚಲನ ಚಿತ್ರಗಳು :
೧. ದಬ್ ಹಾಕು
೨. ಮಟಾಶ್ ಮಾಡು
೩. ಕೊಚ್ಚಿ ಹಾಕು
೪. ತಲೆ ಉರುಳಿಸು

ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಜನಪ್ರಿಯ ಗೀತೆಗಳನ್ನು ಚಲನ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಹೆಸರಾಗಿ ಇಡುವ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಇರುವುದರಿಂದ ಈ ಹೆಸರುಗಳನ್ನೂ ನೋಡಬಹುದು:
೧. ತಲೆ ಬಾಚ್ಕೊಳ್ಳೋ ಪೌಡರ ಹಾಕ್ಕೊಳ್ಳೋ
೨. ಹಳೆ ಪಾತ್ರೆ, ತಗಡು, ರದ್ದಿ ಪೇಪರ್ ಇತ್ಯಾದಿ
೩. ಜಿಂಕೆ ಮರೀನಾ ಜಿಂಕೆ ಮರೀನಾ ನೀ ಜಿಂಕೆ ಜಿಂಕೆ ಮರೀನಾ...
೪. ಏನೋ ಒಂಥರಾ ಥರಾ, ಕೆರೆವೆ ನಾ ಪರಾ ಪರ.

ಮಳೆ ಬಂದಾಗ

ಸಂಜೆ ಏಳರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮಳೆ ಜಡಿಯತೊಡಗಿತ್ತು.
ನೆನೆಯುವ ಮುನ್ನ ಮನೆ ಸೇರುವ ಎಂದು ಸೈಕಲ್ಲು ಸವಾರರು ಬಿರಬಿರನೆ ಸೈಕಲ್ಲು ತುಳಿದರು.
ಪಾನಿ ಪೂರಿ ತಿನ್ನಲು ರಸ್ತೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತವರು ಬೇಗ ಬೇಗನೆ ತಿಂದರು.
ಒಬ್ಬ ಕಾರಿನ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು ಹೊರಗಿದ್ದ ಮಗಳಿಗೆ, "ಬೇಗ ಬಾ", ಎಂದು ಗದರಿಸಿದ.
ವಾಯು ವಿಹಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ ಅಜ್ಜ ಬೇಗ ಬೇಗನೆ ಮನೆಯತ್ತ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದ.

ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಬೆಂದಿದ್ದ ನೆಲ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆದು ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಿತು.
ಒಂದು ನಾಯಿ ಮಳೆಯಿಂದ ರಕ್ಷಣೆ ಹುಡುಕುತ್ತ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಓಡಿತು.
ಆಫೀಸಿನಿಂದ ವಾಪಾಸು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಕೆಲವರು ತಲೆಗೆ ಕರವಸ್ತ್ರ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಓಡಿದರು.
ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಗುಡ್ ಬೈ ಹೇಳಿ ಮನೆಯ ದಾರಿ ಹಿಡಿದರು. ರಸ್ತೆ ಬದಿಯ ತಳ್ಳು ಗಾಡಿಯವನು ವ್ಯಾಪಾರ ಕೆಟ್ಟಿತೆಂದು ಗೊಣಗುತ್ತ ಗಾಡಿ ತಳ್ಳಿದ. ಕಾಸು ಕೇಳದೆ ಸುರಿಯುವ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ೧೩ ರೂಪಾಯಿಯ ಬಿಸ್ಲೇರಿ ಬಾಟಲಿ ಹಿಡಿದು ನಾನು ಮನೆಯತ್ತ ನಡೆದೆ...

Nothing

Nokia 6300:

The moon after after an alcohol party:

Future terror of Madiwala? :)

Evening sky:

A meditating saras crane :)

Sunfeast cream biscuit :)

A 2 rupee coin:

A mom and her kid at Karwar beach:

Auto suggestion

onTi Salaga:



Amma:




Loose maada:




huDgir nage, huDgar(ge?) hoge:



een sweetie, hoon andre ooty!:

iduvee jeevana:

ooDoogaNa baa:

huDgeer nenapige Taaj Mahal, huDgar nenapige?:

Jesus is all I need: