Some snaps from my cell phone..

A dust-bin in the rest - room.

An ATM watchman

Medicines for putting on weight!

"Spicel" akki roTTi 

.

Inside a "BMTC Suvarna" bus

.

A staircase.

Whole world is after "solutions"!

This person looked weird.

Chee kaLLi

nimmanello noDiddinallaa?

This looked interesting :)

Auto suggestion

Believe a snake, but not a girl :)

PreethsoNa baa..

This is the best one :
See - 4 Select - 3 Love - 2 Marry - 1

"Preethisuva munna

Yochise chinna"

huDugiyarige nage

huDugarige hoge..!

haaroo hakkige alankaara..

preethso huDgige dura(h)ankaara

(Don't ask me what the connection is!)

Nothing

Say you are happy about something. You are just happy. You need not verbally describe it. You particularly don't want to. You just stay with your feeling.

Now introduce time into this : You start thinking if you were happier yesterday. You start worrying if you would remain happy tomorrow. You also worry if the thing that is keeping you happy today will remain with you tomorrow. These thoughts take you away from the present. You are no more happy.

-- I finished two books on thoughts of J.Krishna Murthy. What I have tried to explain above is one of his thoughts. He says that all ideals and theories increase the conflicts in human mind. He suggests to stay with "what is", than thinking about "what could be".

Nothing

The problem with human mind is that it cannot live without a problem. It is so because it is conditioned to solve problems. When it doesn't find any problem to solve, it creates problems out of simple facts. Simple facts like, say "I don't have anything to do today." Now, how can that happen? When the whole world is chasing dreams and ambitions 24X7, how can I have nothing to do?! Probably I don't have any ambitions in life. Maybe my concepts about life are wrong and maybe I am a misfit. - Thus mind creates a problem out of nothing.

Not listening to the mind doesn't work because not listening to it creates a chain of questions ; "How can I ask my mind to be quiet?", "Am I a hypocrite?", "Am I afraid of questions!?"
These questions create more problems. So, not listening doesn't work.

Reacting to these thoughts work for a while. When you see that you don't have anything to do, you fill your day with activity. You meet your friends or you go shopping and buy things you "desperately" needed. Shopping by itself requires thinking and decision making and so the mind is happy that it has problems to solve.

After a while, your mind sees that your behaviour follows a pattern. It sees that you have started buying things you will never need. It sees that you have started spending more than you earn! You get questions like, "Am I an irresponsible idiot?!". Again, the mind has created a problem to solve.

The problem is that the mind never sees that the ability to solve problems has become the very problem. It can never solve this problem because it cannot get rid of itself. All it can do is make some people (who have nothing to do) write about it.

ಯಾತನೆಗೆ ಮುಗುಳ್ನಗು ಬರಲು...

"ಗಾಳಿಪಟ" ಸಿನೆಮಾದಲ್ಲಿ "ಒಂದೇ ಸಮನೆ ನಿಟ್ಟುಸಿರು" ಎಂದು ತೊಡಗುವ ಒಂದು ಹಾಡಿದೆ. ಒಂದು ರೀತಿಯ ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರತಿಮೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಈ ಹಾಡು ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ "ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು, "ಕನಸಿನ ಬಣ್ಣ", "ಅಮೃತ", "ಹೊಂಗನಸು" ಮುಂತಾದ ಶಬ್ದಗಳು ಉತ್ಸಾಹ, ಪ್ರೇಮ, ಸಂತೋಷ ಮುಂತಾದ ಭಾವಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಲು ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಈ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಇದೆ ಪದಗಳನ್ನುಪಯೋಗಿಸಿ ದುಃಖ, ವಿರಹಗಳನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ.
"ಕರಗುತಿದೆ ಕನಸಿನ ಬಣ್ಣ", "ಮನದ ಕಾರ್ಮುಗಿಲಿನ ತುದಿಗೆ ಮಳೆಬಿಲ್ಲಿನಂತೆ ನೋವು", "ಜೀವ ಕಳೆವ ಅಮೃತ", "ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಸೋ ಖಾಯಿಲೆ", "ಮುಳ್ಳಿನ ಹಾಸಿಗೆ", "ಯಾತನೆಗೆ ಮುಗುಳ್ನಗೆ", "ನಗುತಲಿದೆ ಮಡಿದ ಕವನ" - ಇಂಥ ವಿಚಿತ್ರ ಪದ ಪ್ರಯೋಗದಿಂದ ಒಂದು ರೀತಿಯ ವಿಚಿತ್ರ ಭಾವ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದಾರೆ ಕವಿ. ಈ ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರತಿಮೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಈ ಹಾಡು ಕುತೂಹಲ ಮೂಡಿಸುತ್ತದೆ.

ಹಾಡಿನ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, "ನಾಲ್ಕು ಪದದ ಗೀತೆಯಲಿ ಮಿಡಿತಗಳ ಬಣ್ಣಿಸಬಹುದೆ? ಮೂರು ಸ್ವರದ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹೃದಯವನು ಹರಿ ಬಿಡಬಹುದೇ?" ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯಿದೆ. ಇದು ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕವಿಯ "ಸೆಲ್ಫ್ ಡೌಟ್" ಎಂದನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗಿಯು ನೋವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದೇನೋ ಅಥವಾ ವ್ಯರ್ಥ ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದೇನೋ - ಎಂಬ ಕವಿಯ ಸಂದೇಹ ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಇದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳುಗನಲ್ಲಿ ಮೂರು ಭಾವಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಬಹುದು :
೧. ಸಾಧ್ಯವಿದೆಯೇ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ.
೨. ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂಬ ನಿರ್ಧಾರ.
೩. ಸಾಧ್ಯವಿರಬಹುದು ಎಂಬ ಭಾವ.

ಮೇಲಿನ ಮೂರೂ ಭಾವಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡಿ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ.
ಒಂದು ಸಾಧಾರಣ ವಿರಹ ಗೀತೆಗೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಭಾವ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಇದೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ!